Van Tasik tot eten eten
Door: Mark Rademaker
Blijf op de hoogte en volg Mark
21 Juni 2013 | Indonesië, Bandung
Beste vrienden en familie,
De afgelopen tijd is het een beetje een wirwar van emoties en werk geweest, hetgeen het lastig maakte om een verslag te schrijven. Desalniettemin, met de nieuw verkregen beste Nederpophits als achtergrondmuziek en met een vakantie vers achter de boeg, is de setting gezet voor een nieuwe update!
Om het voor jullie interessant te houden zal ik de eerste paar weken na mijn laatste verslag maar overslaan, want dit bestond enkel uit werken. Daarom neem ik jullie mee naar 31 mei 2013, toen er weer wat leven en variatie in de monotone werkbrouwerij kwam. Naast de vaste werknemers en onderzoekers hier bij het project, zijn er ook enkele medewerkers op oproep. Zo kunnen we af en toe wel wat hulp gebruiken bij het maken van professionele foto’s en video’s en hier huren we veelal twee Indonesische fotografen voor in, Wawan en Taufik. De één leid een beetje een reizend bestaan en pikt hier en daar zijn fotoklusjes op, de ander is een student fotografie aan Bandung university.
Het weekend van 31 mei werd ik door het duo uitgenodigd om af te reizen naar Tasik voor de bruiloft van Wawan’s broer. In de dagen eromheen konden we er dan op uit om foto’s van enkele van de lokale wilde dieren te gaan maken. Nadat de heren vrijdagochtend volgens goed Indonesisch gebruik een aantal uren te laat kwamen opdagen kon het avontuur beginnen. We hadden geluk dat ons eerste fotodoelwit een nachtdier betrof, want het was reeds half 10 in de avond voordat we bij onze homestay in een klein dorpje buiten Tasik aankwamen.
De fototoestellen en hoofdlampen werden snel uit de tas gehaald en met zijn vieren gingen we op pad in het dorp. De techniek voor het vinden van ons doelwit betrof het afzoeken van de boomstammen, want dit is een favoriete ‘hangout’ van het dier. En het duurde niet lang voordat we hem in de smiezen hadden! Twee kleine oogjes lichtte op uit de boom en bekeken ons. Het betrof de Colugo (Googelen!), uit de order Dermoptera, een soort mix tussen een treeshrew (ook googelen) en een vliegende eekhoorn. Het is eigenlijk een verwant van primaten wiens groep zo’n 3 miljoen jaar geleden is afgesplitst.
Omdat dit beestje voor zijn verdediging afhankelijk is van zijn camouflage, bleef hij mooi stil zitten en konden we een aantal mooie plaatjes schieten. Wat toch een beetje afleidde was het zo nu en dan luide geritsel in de bosjes achter ons . Dit liet zich niet veel later verklaren toen we vleugelslagen hoorden en het bleek dat er een aantal vliegende honden fruit aan het eten waren en de resten op de grond lieten vallen. Op de terugweg kwamen we nog een prachtige ‘green vine snake’ tegen en vervolgens werd de homestay opgezocht. Een ervaring werd dat zeker, het bleek dat ik in de woonkamer op de grond sliep, een deken was er niet, maar gelukkig nog wel een kussen. Met een katerig gevoel en stramme spieren was het de volgende ochtend tijd om terug naar Tasik te reizen en een dagje te ontspannen. S’ avonds was er een meeting met de lokale wildlife fotografie club, waar ik door mijn gebrekkige Indonesisch en vermoeidheid helaas te weinig van heb meegekregen. Zondag was dan eindelijk de bruiloft aan de beurt en ongewild bleek mijn blanke huid toch weer een kleine attractie te zijn voor de aanwezige gasten.
Na een paar keer zelf op de foto te zijn gegaan stond er wat leukers op het programma, zelf foto’s maken van de gasten en het bruidspaar met de professionele fotoapparatuur van Wawan en Taufik!
Met een externe lichtinstallatie en meer van dat soort ongein kon ik naar hartenlust experimenteren en overleggen en het resultaat was zo slecht nog niet! Gelukkig voor het bruidspaar werden de meer officiële foto’s nog gewoon door Wawan en Taufik zelf genomen.
Maandag werd er verder gereisd naar een klein eiland in een meer met bijzondere bewoners. Voor een paar euro werd er een boot gehuurd en op het water gewacht tot de schemering inviel. Zodra het licht begon te verdwijnen nam de activiteit op het eiland toe, de residerende kolonie vliegende honden hing klaar om uit te vliegen! Na deze dagelijkse uittocht te hebben aanschouwd, zat de laatste avond in Tasik erop, de volgend ochtend werd er terug naar het project gereisd.
Intussen waren in het dorp de voorbereiding voor de loris ‘trots’ dagen in volle gang en begon het huis voller en voller te raken met 7 personen. De directrice van het project arriveerdde en ook een journalist en een nieuwe onderzoeker arriveerden in haar kielzog. De nieuwe onderzoeker gaat zich verdiepen in de verspreiding van de civetsoorten in ons onderzoeksgebied, de journaliste deed inspiratie op voor de nieuwsbrief en nam interviews af met de lokale bevolking. Daarnaast startte het voetbaltoernooi voor de loris cup, met 15 deelnemende wijkteams uit het dorp. Dat voetbal hier een serieuze sport is, bleek wel uit het feit dat er regelmatig een opstootje in het publiek en op het veld gesust moest worden, gelukkig lieten de scheidsrechters op geen enkele manier met zich sollen.
Zelf vertrok ik uit de drukte richting Bandung om een tijdje met mijn familie mee te reizen!
Om de hectiek van het stadsverkeer een beetje te proberen omzeilen huurde ik één van de trackers in om me er vakkundig op de motor door heen te loodsen. Na vier uur en zonder grootte opstoppingen kwamen we lekker vroeg aan bij het hotel en kon ik eindelijk op een heerlijk bed neerploffen! Een paar uur later arriveerde de familie in de lobby en konden we na 4 maanden eindelijk bijpraten.
De hierop volgende dagen hebben we samen van West- naar Centraal-Java gereisd, onderwijl prachtige culturele plaatsen bezoekend. Deze bestonden onder andere uit een traditioneel Sunda dorp, een Boeddhistische tempel, theefabriek en vulkaan. De gezamelijke reis eindigde gisteren aan de kust van de Indische oceaan in Pangandaran, letterlijk vertaald ‘’eten eten’’ naar het Javaanse en Sundanese woord voor eten. Wat een verschil in klimaat was dat! Veel warmer en vochtiger dan de koele berglucht van de voorgaande dagen. Pangandaran werd een snipperdag waar één ieder zijn eigen activiteit koos, relaxen aan het strand en het bezoeken van de prachtige groene vallei. Op de groen gekleurde rivier in deze vallei kan je je net zo goed in de Amazone of in Borneo bevinden! Uiteraard ontbraken joekels van varanen in en rond het water ook niet!
In de namiddag bezocht ik samen met een gids nog het nationale park op het schiereiland, waar we al snel van de aangelegde paden afgingen en op flip-flops de modderige paadjes dieper het bos in. Wat een ervaring was dat! Met Java apen, Javan leaf monkeys, mous deer, bonte neushoornvogels en vliegende honden werd de hele camera volgeschoten en gefilmd.
Om acht uur de volgende ochtend volgde het afscheid op het busstation, heb ik nog een avondje in een hotel in Bandung doorgebracht en gistermiddag teruggekomen bij het project. Ik hoop zo kort en bondig mijn avonturen van de afgelopen tijd te kunnen hebben weergeven. Nog 1,5 maandje (incl. een geplande kampeertrip naar een nationaal park aan de kust) en dan zit het er ook al weer op. Tijd is hier nogal een vloeibaar, dat kan wel eens lastig zijn met het maken van afspraken, maar het vliegt ook werkelijk voorbij!
Groeten Mark
De afgelopen tijd is het een beetje een wirwar van emoties en werk geweest, hetgeen het lastig maakte om een verslag te schrijven. Desalniettemin, met de nieuw verkregen beste Nederpophits als achtergrondmuziek en met een vakantie vers achter de boeg, is de setting gezet voor een nieuwe update!
Om het voor jullie interessant te houden zal ik de eerste paar weken na mijn laatste verslag maar overslaan, want dit bestond enkel uit werken. Daarom neem ik jullie mee naar 31 mei 2013, toen er weer wat leven en variatie in de monotone werkbrouwerij kwam. Naast de vaste werknemers en onderzoekers hier bij het project, zijn er ook enkele medewerkers op oproep. Zo kunnen we af en toe wel wat hulp gebruiken bij het maken van professionele foto’s en video’s en hier huren we veelal twee Indonesische fotografen voor in, Wawan en Taufik. De één leid een beetje een reizend bestaan en pikt hier en daar zijn fotoklusjes op, de ander is een student fotografie aan Bandung university.
Het weekend van 31 mei werd ik door het duo uitgenodigd om af te reizen naar Tasik voor de bruiloft van Wawan’s broer. In de dagen eromheen konden we er dan op uit om foto’s van enkele van de lokale wilde dieren te gaan maken. Nadat de heren vrijdagochtend volgens goed Indonesisch gebruik een aantal uren te laat kwamen opdagen kon het avontuur beginnen. We hadden geluk dat ons eerste fotodoelwit een nachtdier betrof, want het was reeds half 10 in de avond voordat we bij onze homestay in een klein dorpje buiten Tasik aankwamen.
De fototoestellen en hoofdlampen werden snel uit de tas gehaald en met zijn vieren gingen we op pad in het dorp. De techniek voor het vinden van ons doelwit betrof het afzoeken van de boomstammen, want dit is een favoriete ‘hangout’ van het dier. En het duurde niet lang voordat we hem in de smiezen hadden! Twee kleine oogjes lichtte op uit de boom en bekeken ons. Het betrof de Colugo (Googelen!), uit de order Dermoptera, een soort mix tussen een treeshrew (ook googelen) en een vliegende eekhoorn. Het is eigenlijk een verwant van primaten wiens groep zo’n 3 miljoen jaar geleden is afgesplitst.
Omdat dit beestje voor zijn verdediging afhankelijk is van zijn camouflage, bleef hij mooi stil zitten en konden we een aantal mooie plaatjes schieten. Wat toch een beetje afleidde was het zo nu en dan luide geritsel in de bosjes achter ons . Dit liet zich niet veel later verklaren toen we vleugelslagen hoorden en het bleek dat er een aantal vliegende honden fruit aan het eten waren en de resten op de grond lieten vallen. Op de terugweg kwamen we nog een prachtige ‘green vine snake’ tegen en vervolgens werd de homestay opgezocht. Een ervaring werd dat zeker, het bleek dat ik in de woonkamer op de grond sliep, een deken was er niet, maar gelukkig nog wel een kussen. Met een katerig gevoel en stramme spieren was het de volgende ochtend tijd om terug naar Tasik te reizen en een dagje te ontspannen. S’ avonds was er een meeting met de lokale wildlife fotografie club, waar ik door mijn gebrekkige Indonesisch en vermoeidheid helaas te weinig van heb meegekregen. Zondag was dan eindelijk de bruiloft aan de beurt en ongewild bleek mijn blanke huid toch weer een kleine attractie te zijn voor de aanwezige gasten.
Na een paar keer zelf op de foto te zijn gegaan stond er wat leukers op het programma, zelf foto’s maken van de gasten en het bruidspaar met de professionele fotoapparatuur van Wawan en Taufik!
Met een externe lichtinstallatie en meer van dat soort ongein kon ik naar hartenlust experimenteren en overleggen en het resultaat was zo slecht nog niet! Gelukkig voor het bruidspaar werden de meer officiële foto’s nog gewoon door Wawan en Taufik zelf genomen.
Maandag werd er verder gereisd naar een klein eiland in een meer met bijzondere bewoners. Voor een paar euro werd er een boot gehuurd en op het water gewacht tot de schemering inviel. Zodra het licht begon te verdwijnen nam de activiteit op het eiland toe, de residerende kolonie vliegende honden hing klaar om uit te vliegen! Na deze dagelijkse uittocht te hebben aanschouwd, zat de laatste avond in Tasik erop, de volgend ochtend werd er terug naar het project gereisd.
Intussen waren in het dorp de voorbereiding voor de loris ‘trots’ dagen in volle gang en begon het huis voller en voller te raken met 7 personen. De directrice van het project arriveerdde en ook een journalist en een nieuwe onderzoeker arriveerden in haar kielzog. De nieuwe onderzoeker gaat zich verdiepen in de verspreiding van de civetsoorten in ons onderzoeksgebied, de journaliste deed inspiratie op voor de nieuwsbrief en nam interviews af met de lokale bevolking. Daarnaast startte het voetbaltoernooi voor de loris cup, met 15 deelnemende wijkteams uit het dorp. Dat voetbal hier een serieuze sport is, bleek wel uit het feit dat er regelmatig een opstootje in het publiek en op het veld gesust moest worden, gelukkig lieten de scheidsrechters op geen enkele manier met zich sollen.
Zelf vertrok ik uit de drukte richting Bandung om een tijdje met mijn familie mee te reizen!
Om de hectiek van het stadsverkeer een beetje te proberen omzeilen huurde ik één van de trackers in om me er vakkundig op de motor door heen te loodsen. Na vier uur en zonder grootte opstoppingen kwamen we lekker vroeg aan bij het hotel en kon ik eindelijk op een heerlijk bed neerploffen! Een paar uur later arriveerde de familie in de lobby en konden we na 4 maanden eindelijk bijpraten.
De hierop volgende dagen hebben we samen van West- naar Centraal-Java gereisd, onderwijl prachtige culturele plaatsen bezoekend. Deze bestonden onder andere uit een traditioneel Sunda dorp, een Boeddhistische tempel, theefabriek en vulkaan. De gezamelijke reis eindigde gisteren aan de kust van de Indische oceaan in Pangandaran, letterlijk vertaald ‘’eten eten’’ naar het Javaanse en Sundanese woord voor eten. Wat een verschil in klimaat was dat! Veel warmer en vochtiger dan de koele berglucht van de voorgaande dagen. Pangandaran werd een snipperdag waar één ieder zijn eigen activiteit koos, relaxen aan het strand en het bezoeken van de prachtige groene vallei. Op de groen gekleurde rivier in deze vallei kan je je net zo goed in de Amazone of in Borneo bevinden! Uiteraard ontbraken joekels van varanen in en rond het water ook niet!
In de namiddag bezocht ik samen met een gids nog het nationale park op het schiereiland, waar we al snel van de aangelegde paden afgingen en op flip-flops de modderige paadjes dieper het bos in. Wat een ervaring was dat! Met Java apen, Javan leaf monkeys, mous deer, bonte neushoornvogels en vliegende honden werd de hele camera volgeschoten en gefilmd.
Om acht uur de volgende ochtend volgde het afscheid op het busstation, heb ik nog een avondje in een hotel in Bandung doorgebracht en gistermiddag teruggekomen bij het project. Ik hoop zo kort en bondig mijn avonturen van de afgelopen tijd te kunnen hebben weergeven. Nog 1,5 maandje (incl. een geplande kampeertrip naar een nationaal park aan de kust) en dan zit het er ook al weer op. Tijd is hier nogal een vloeibaar, dat kan wel eens lastig zijn met het maken van afspraken, maar het vliegt ook werkelijk voorbij!
Groeten Mark
-
21 Juni 2013 - 08:51
Judith:
Mark dankje voor je verslag het is weer beeldend.
Geniet van je laatste 1,5 maand
-
21 Juni 2013 - 10:05
Stephan En Joyce:
Fijn dat je weer een reisverslagen hebt geschreven!
Wij zijn toch stiekem allemaal heel nieuwsgierig hoe het met je gaat en wat je allemaal mee maakt.
Heb je straks bij thuiskomst een presentatie voor alle mensen,om jouw ervaringen te delen en ons foto's te laten zien?
Heel veel plezier nog en tot in augustus.
Ps hier is alles goed, Ruben groeit snel, maar is en blijft een heel tevreden mannetje!
Groetjes Stephan, Joyce en Ruben -
21 Juni 2013 - 15:11
Tante Marga:
Hallo Mark,
Je hebt er weer een mooi reisverslag van gemaakt, we zijn toch iedere keer weer benieuwd wat je daar allemaal doet en meemaakt.
De laatste 6 weken nog een hele fijne tijd op Java.
Groetjes van tante Marga.
-
21 Juni 2013 - 15:56
André En Els:
Wat weer een mooi verslag we hebben het toch wel gemist de afgelopen tijd het is altijd prettig om te lezen hoe het daar met jou gaat en mee maak. Het is goed te horen dat ook een fijne tijd hebt gehad met je fam.
Nou nog even een fijn tijd daar en we zien je weer over anderhalve maand.
Gr. André en Els.
O'ja met Molly gaat het goed. -
21 Juni 2013 - 20:00
Gerry:
Hallo Mark,
Goed om weer van je te horen! We wisten natuurlijk dat je op pad was met de familie. Leuk om ook daarvan alvast iets te lezen. Wat een belevenissen. Graag zien we ook wat bij thuiskomst van alle foto's waar je over schrijft. Werk ze nog de laatste weken van je stage en geniet er vooral ook van.
Gerry -
23 Juni 2013 - 10:36
Cees En Corrie Rademaker:
Beste Mark,
Is vast wel even emotioneel geweest om de familie weer te kunnen ontmoeten en even leuk op vakantie te gaan. Bedankt voor het verslag en geniet nog maar even van alle exotische dieren en natuur en uiteraard het warme weer want in Nederland is het bar slecht weer.
Hart. groet van Cees en Corrie. -
23 Juni 2013 - 14:00
Oma:
Hallo Mark,
Hier een paar woordjes van oma, ik vond het mooi om je verslag te lezen.
Vanmiddag komen je moeder, vader, Stefan, Linda en Martijn en benieuwd naar de verhalen. Ik ben blij dat ze weer thuis zijn.
We gaan samen met elkaar soep, karbonade, bloemkool, sla en aardappelen eten en een toetje na,
ik hoop dat ze het lekker vinden.
Oma kijkt uit na je terugkomst.
Groetjes van oma.
-
24 Juni 2013 - 15:52
José En Julle:
Lieve Mark,
Wat vonden wij het fijn om je in Bandung te ontmoeten en heerlijk bij te kunnen praten over de gebeurtenissen van de laatste maanden vanuit het thuisfront,het was een hectische periode,
maar... het leven gaat door,zoals oma ook steeds tegen ons allen zegt.
We hebben genoten van onze rondreis door Java.
De 5dagen dat je met ons meereisde vlogen voorbij.
We hebben met eigen ogen gezien dat je het prima naar je zin hebt en zelfs al een rap woordje van de taal spreekt,wij konden er "geen touw aanvast knopen",maar jij hebt je de taal al eigen gemaakt.
Geniet van alle dingen die nog op je pad komen.
Wij zijn trots op je!!!
Liefs,papa en mama
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
