Contrasten
Door: M.A Rademaker
Blijf op de hoogte en volg Mark
02 Maart 2013 | Indonesië, Bandung
Beste familie en vrienden,
Nu de eerste weken erop zitten, verschuif ik van het vallen in de ene na de andere verbazing meer naar routine. Het is om deze reden dat ik even een tijdje niet de behoefte voelde om een blog te schrijven (een herhaling stelt stiekem toch altijd een beetje teleur!) Maar goed, dat betekent natuurlijk niet dat er in de tussentijd niets gebeurd is!
Het begon allemaal met de lokale bruiloft waar we voor uitgenodigd waren, s'ochtends vroeg om half zeven uur snel het bed uit en de nette kleding aangetrokken wachtend op de lift die om zeven uur zou arriveren. De bruiloft werd gehouden in een huis in een ander deel van het dorp en het is dan ook gebruikelijk dat de gasten uit andere dorpsdelen samen naar de bruiloft reizen. In ons geval betekende dit een stoet van vijf minibusjes en een pick-up.
Natuurlijk ging dit in geheel Indonesische stijl, wat neerkwam op het feit dat ik samen met zo'n 20 andere reizigers achterin de pick-up zat (Ik ben het aantal mensen dat in een mini-busje paste vergeten te tellen). Snel kreeg ik een huwelijkscadeau toegeschoven dat ik bij de bruiloft kon achterlaten, een prachtig setje sandalen met hakken, mijn medereizigster kreeg prompt een setje ondergoed in haar handen geschoven. Na de hobbelige rit te hebben uitgezeten kwamen we aan bij het huis waar een hele rits aan plastic stoeltjes was neergezet.
De mannen rokend en bij elkaar geclusterd en de vrouwen apart onderwijl druk pratend, ja het was net een brugklasfeestje wat dat betreft. De bruiloft begon met een gebed waarna nog wat religieuze liederen werden gezongen. Vervolgens werd de bruidegom in het huis toegesproken over de banden van het huwelijk en moest hij bevestigen dat hij deze vrouw tot zijn bruid nam (De vrouwen wordt in deze kwestie niets gevraagd en mocht de man door de zenuwen verzuimen een goede bevestiging te geven dan kan de hele bruiloft maximaal 3 keer worden uitgesteld)
Hierna was het tijd om wat te gaan eten, wachtend in de rij die dor het huis liep konden we voor het eerst een blik op het echtpaar werpen. Een prachtig uitgedost paar, maar de opperste concentratie gemixt met zenuwen was duidelijk van beide gezichten af te lezen.
Na de lunch werden mijn huisgenoot en ik gewenkt door een oude mevrouw om naar binnen te gaan bij het huis. Onze tracker legde ons uit dat we met het echtpaar op de foto moesten. Uiteindelijk zijn we met het echtpaar en de halve familie op de foto gegaan, want na iedere foto kwam er wel weer iemand anders bij staan. Na de fotoshoot bedankten het echtpaar lieten een envelop met een kleine bijdrage en was het tijd om de pick-up weer op te zoeken.
Het volgende hoogtepunt kwam een aantal nachten later. Voor het eerst zou ik een hele nacht alleen observeren. De loris die ik zou observeren was Rambo (berucht om zijn actieve gedrag waarmee hij je van het kastje naar de muur kan sturen) en dit individu leefde aan de bovenste grens van het onderzoeksgebied. Na een pittige klim kwamen we aan in de home range toen een langwerpig zwart reptiel snel onder de opgedroogde bamboe bladeren schoot. Na met mijn tracker overlegt te hebben hoe groot de slang ongeveer was geweest (1.5 m) besloten we toch maar even om te lopen.
Boven in een wortel veld vingen we het signaal van Rambo, hij zat in een bamboe patch en sliep vermoedelijk nog. We hoefden ons echter niet te vervelen want vijf minuten later zagen we onze eerste leopard cat van de avond, hij stond op enkele meters, schatte de consequenties van zijn onoplettendheid in en liep snel verder. 10 minuten later volgde mijn eerste Masked Palm Civet! En om het nog mooier te maken was ik de eerste die het beestje niet op de grond maar in een boom spotte! De grootste verrassing moest echter nog komen.
Rambo was aan zijn activiteiten begonnen maar bleef in dezelfde bamboepatch. We zaten ons af te vragen waarom hij niet ging foerageren toen het antwoord zich aan ons presenteerde. Daar bovenop een uitstekende bamboe stam, bevond zich een volwassen individu zonder halsband. En we zouden er spoedig achter komen dat het een vrouwtje was.
Rambo bewoog zich hangend aan de tak langzaam richting het vrouwtje en het vrouwtje bewoog zich richting Rambo. Ze verplaatste haar positie van staand op de stam naar hangend en keerde zich om. Rambo bewoog zich langzaam bovenop haar en het paartje bleef zo'n 10 seconden in deze positie. Voor de beeldvorming kan ik het best omschrijven als een paartje kikkers op een rietstengel. Zonder dat er een geluid geuit was verliet het paar elkaar 10 seconden later, in tegenovergestelde richting van elkaar. Ik was net getuige geweest een zeldzaam verschijnsel om waar te nemen, een loris paring.
Afgelopen week kwam tenslotte de spreekwoordelijke kers op de taart, toen Johanna en ik ieder een juveniel observeerden met aangrenzende home ranges. De slow loris staat te boek als een solitair dier en zeker niet als sociaal. Gaandeweg de avond kwamen de twee youngsters (Tahini en Yogi) steeds dichter bij elkaar en uiteindelijk zaten Johanna en ik naast elkaar te noteren omdat er simpelweg geen sprake van afstand meer was. Ze waren duidelijk met elkaar aan het spelen! Het favoriete spelletje leek te zijn om ondersteboven aan twee voeten te hangen en vervolgens te worstelen, al deed voeten in elkaars gezicht duwen het ook heel goed! Het speelgedrag ging zo'n 20 minuten door waarna nog even gevlooid werd.
Dat waren de hoogtepunten van de afgelopen tijd en de unieke mogelijkheid je hier hebt om de dieren in het 'wild' te observeren.
Echter is het ook belangrijk om de benarde positie van gevangen dieren hier in Indonesië te benadrukken en hier volgt een gruwelijk voorbeeld.
Twee maanden geleden was in de grote stad Garut (ongv. 1 uur reizen) een dolfijnencircus op bezoek. Eén van de trackers werd met een verborgen camera op pad gestuurd en ik heb onlangs het videomateriaal mogen bezichten. Naast de erbarmelijke slechte en kleinschalige omstandigheden waarin de dolfijnen gehouden worden, had het circus naast deze zeedieren ook een landdier in haar bezit.
De sun bear is een kleine berensoort niet groter dan een flinke hond, bedreigt door de wildlife trade en habitat vernietiging heeft deze soort het zwaar in het wild (Iets wat irrelevant is voor de ethiek achter de denigrerende act die ik zo zal beschrijven, maar wat ik toch even gezegd wou hebben) De beer kwam het podium op, niet lopend, maar op een driewieler. De tranen komen spontaan terug in mijn ogen als ik terugdenk aan de beelden. Daar ging de beer, rondjes fietsend over het podium voor het vermaak van de mens. Deze verwerpelijke activiteiten komen hier dus nog steeds voor.
En de dolfijnen en de beren zijn niet de enige slachtoffers, de straten van Java kennen nog steeds de dansaapjes langs de weg. Urenlang in onnatuurlijke posities geforceerd (Net als ongetwijfeld het geval is geweest bij de beer om hem te kunnen laten fietsen) Om vervolgens met een masker te 'dansen' naast de weg. Niet voor de toeristen, omdat ook zij hier van gruwelen, maar voor het vermaak van de lokale bevolking.
Er zijn gelukkig organisaties die zich tegen deze activiteiten verzetten, zoals JAAN (Jakarta Animal Aid Network) een organisatie gerund door een voormalig medewerker van stichting AAP. http://jakartaanimalaid.com/
Voelt u zich vrij om de website door te kijken en de positie van vele dieren in Indonesië voor u zelf te bekijken.
In de ideale wereld heeft ieder verhaal een vrolijk einde, de realiteit leert ons dat dit niet het geval is.
Groeten Mark
Nu de eerste weken erop zitten, verschuif ik van het vallen in de ene na de andere verbazing meer naar routine. Het is om deze reden dat ik even een tijdje niet de behoefte voelde om een blog te schrijven (een herhaling stelt stiekem toch altijd een beetje teleur!) Maar goed, dat betekent natuurlijk niet dat er in de tussentijd niets gebeurd is!
Het begon allemaal met de lokale bruiloft waar we voor uitgenodigd waren, s'ochtends vroeg om half zeven uur snel het bed uit en de nette kleding aangetrokken wachtend op de lift die om zeven uur zou arriveren. De bruiloft werd gehouden in een huis in een ander deel van het dorp en het is dan ook gebruikelijk dat de gasten uit andere dorpsdelen samen naar de bruiloft reizen. In ons geval betekende dit een stoet van vijf minibusjes en een pick-up.
Natuurlijk ging dit in geheel Indonesische stijl, wat neerkwam op het feit dat ik samen met zo'n 20 andere reizigers achterin de pick-up zat (Ik ben het aantal mensen dat in een mini-busje paste vergeten te tellen). Snel kreeg ik een huwelijkscadeau toegeschoven dat ik bij de bruiloft kon achterlaten, een prachtig setje sandalen met hakken, mijn medereizigster kreeg prompt een setje ondergoed in haar handen geschoven. Na de hobbelige rit te hebben uitgezeten kwamen we aan bij het huis waar een hele rits aan plastic stoeltjes was neergezet.
De mannen rokend en bij elkaar geclusterd en de vrouwen apart onderwijl druk pratend, ja het was net een brugklasfeestje wat dat betreft. De bruiloft begon met een gebed waarna nog wat religieuze liederen werden gezongen. Vervolgens werd de bruidegom in het huis toegesproken over de banden van het huwelijk en moest hij bevestigen dat hij deze vrouw tot zijn bruid nam (De vrouwen wordt in deze kwestie niets gevraagd en mocht de man door de zenuwen verzuimen een goede bevestiging te geven dan kan de hele bruiloft maximaal 3 keer worden uitgesteld)
Hierna was het tijd om wat te gaan eten, wachtend in de rij die dor het huis liep konden we voor het eerst een blik op het echtpaar werpen. Een prachtig uitgedost paar, maar de opperste concentratie gemixt met zenuwen was duidelijk van beide gezichten af te lezen.
Na de lunch werden mijn huisgenoot en ik gewenkt door een oude mevrouw om naar binnen te gaan bij het huis. Onze tracker legde ons uit dat we met het echtpaar op de foto moesten. Uiteindelijk zijn we met het echtpaar en de halve familie op de foto gegaan, want na iedere foto kwam er wel weer iemand anders bij staan. Na de fotoshoot bedankten het echtpaar lieten een envelop met een kleine bijdrage en was het tijd om de pick-up weer op te zoeken.
Het volgende hoogtepunt kwam een aantal nachten later. Voor het eerst zou ik een hele nacht alleen observeren. De loris die ik zou observeren was Rambo (berucht om zijn actieve gedrag waarmee hij je van het kastje naar de muur kan sturen) en dit individu leefde aan de bovenste grens van het onderzoeksgebied. Na een pittige klim kwamen we aan in de home range toen een langwerpig zwart reptiel snel onder de opgedroogde bamboe bladeren schoot. Na met mijn tracker overlegt te hebben hoe groot de slang ongeveer was geweest (1.5 m) besloten we toch maar even om te lopen.
Boven in een wortel veld vingen we het signaal van Rambo, hij zat in een bamboe patch en sliep vermoedelijk nog. We hoefden ons echter niet te vervelen want vijf minuten later zagen we onze eerste leopard cat van de avond, hij stond op enkele meters, schatte de consequenties van zijn onoplettendheid in en liep snel verder. 10 minuten later volgde mijn eerste Masked Palm Civet! En om het nog mooier te maken was ik de eerste die het beestje niet op de grond maar in een boom spotte! De grootste verrassing moest echter nog komen.
Rambo was aan zijn activiteiten begonnen maar bleef in dezelfde bamboepatch. We zaten ons af te vragen waarom hij niet ging foerageren toen het antwoord zich aan ons presenteerde. Daar bovenop een uitstekende bamboe stam, bevond zich een volwassen individu zonder halsband. En we zouden er spoedig achter komen dat het een vrouwtje was.
Rambo bewoog zich hangend aan de tak langzaam richting het vrouwtje en het vrouwtje bewoog zich richting Rambo. Ze verplaatste haar positie van staand op de stam naar hangend en keerde zich om. Rambo bewoog zich langzaam bovenop haar en het paartje bleef zo'n 10 seconden in deze positie. Voor de beeldvorming kan ik het best omschrijven als een paartje kikkers op een rietstengel. Zonder dat er een geluid geuit was verliet het paar elkaar 10 seconden later, in tegenovergestelde richting van elkaar. Ik was net getuige geweest een zeldzaam verschijnsel om waar te nemen, een loris paring.
Afgelopen week kwam tenslotte de spreekwoordelijke kers op de taart, toen Johanna en ik ieder een juveniel observeerden met aangrenzende home ranges. De slow loris staat te boek als een solitair dier en zeker niet als sociaal. Gaandeweg de avond kwamen de twee youngsters (Tahini en Yogi) steeds dichter bij elkaar en uiteindelijk zaten Johanna en ik naast elkaar te noteren omdat er simpelweg geen sprake van afstand meer was. Ze waren duidelijk met elkaar aan het spelen! Het favoriete spelletje leek te zijn om ondersteboven aan twee voeten te hangen en vervolgens te worstelen, al deed voeten in elkaars gezicht duwen het ook heel goed! Het speelgedrag ging zo'n 20 minuten door waarna nog even gevlooid werd.
Dat waren de hoogtepunten van de afgelopen tijd en de unieke mogelijkheid je hier hebt om de dieren in het 'wild' te observeren.
Echter is het ook belangrijk om de benarde positie van gevangen dieren hier in Indonesië te benadrukken en hier volgt een gruwelijk voorbeeld.
Twee maanden geleden was in de grote stad Garut (ongv. 1 uur reizen) een dolfijnencircus op bezoek. Eén van de trackers werd met een verborgen camera op pad gestuurd en ik heb onlangs het videomateriaal mogen bezichten. Naast de erbarmelijke slechte en kleinschalige omstandigheden waarin de dolfijnen gehouden worden, had het circus naast deze zeedieren ook een landdier in haar bezit.
De sun bear is een kleine berensoort niet groter dan een flinke hond, bedreigt door de wildlife trade en habitat vernietiging heeft deze soort het zwaar in het wild (Iets wat irrelevant is voor de ethiek achter de denigrerende act die ik zo zal beschrijven, maar wat ik toch even gezegd wou hebben) De beer kwam het podium op, niet lopend, maar op een driewieler. De tranen komen spontaan terug in mijn ogen als ik terugdenk aan de beelden. Daar ging de beer, rondjes fietsend over het podium voor het vermaak van de mens. Deze verwerpelijke activiteiten komen hier dus nog steeds voor.
En de dolfijnen en de beren zijn niet de enige slachtoffers, de straten van Java kennen nog steeds de dansaapjes langs de weg. Urenlang in onnatuurlijke posities geforceerd (Net als ongetwijfeld het geval is geweest bij de beer om hem te kunnen laten fietsen) Om vervolgens met een masker te 'dansen' naast de weg. Niet voor de toeristen, omdat ook zij hier van gruwelen, maar voor het vermaak van de lokale bevolking.
Er zijn gelukkig organisaties die zich tegen deze activiteiten verzetten, zoals JAAN (Jakarta Animal Aid Network) een organisatie gerund door een voormalig medewerker van stichting AAP. http://jakartaanimalaid.com/
Voelt u zich vrij om de website door te kijken en de positie van vele dieren in Indonesië voor u zelf te bekijken.
In de ideale wereld heeft ieder verhaal een vrolijk einde, de realiteit leert ons dat dit niet het geval is.
Groeten Mark
-
02 Maart 2013 - 09:51
Papa En Mama:
Hallo Mark,
We hebben weer genoten van je blog,wat maak je weer veel primeurs mee!!!Fantastisch om te lezen.
Geen opdracht deze keer voor ons,dat is jammer,alhoewel.... ik weet niet wat een Mask Palm Civet is, dus beschouw ik dit maar als homework. Heb je eigenlijk alleen 's avonds en 's nachts observaties of ook overdag? Mark jammer dat er deze keer geen foto's bij je verslag zijn.
Liefs,papa en mama -
02 Maart 2013 - 10:02
Linda:
Hoi Mark,
Wat een bijzondere belevenissen maak je toch mee!
Het is weer een waar genoegen om je blog te lezen.
Gr. Linda -
02 Maart 2013 - 10:35
Tante Marga:
Hallo Mark,
Wat heb je weer een mooi verslag gemaakt en heel bijzonder om te lezen dat je unieke belevenissen meemaakt, zoals een paring en de spelende loris aapjes.
Maak je ook foto's tijdens het observeren?
Groetjes van tante Marga
-
02 Maart 2013 - 12:34
Fam. Mulder:
Hoi Mark,
Het was weer een genoegen om je reisverslag te lezen. Wat maak je wat mee zeg! Geweldig hoor!!
Laatst hebben wij een documentaire op tv gezien over de dansaapjes die gebuikt worden als vermaak...afschuwelijk. Maar net wat je zegt: de realiteit....helaas.
Veel plezier verder en we kijken weer uit naar je volgende verslag en misschien dan ook wat foto's van jullie met het bruidspaar?
Groetjes van de Muldertjes. -
02 Maart 2013 - 16:57
André En Els:
Mark,
Wat een prachtig verhaal kregen we weer te lezen.
Een paar dat gaat trouwen en een stel lorisapen die gaan paren je hebt het allemaal gezien en mee gemaakt.
En dan nog die beren op die fietsjes dat is echt niet meer van deze tijd.
Wij hebben vorig jaar op Madeira de dolfijnen zien zwemmen in alle vrijheid, wat voor een leven hebben die dolfijnen daar dan?Nou Mark nog veel plezier daar en blijf allert voor alles wat je ziet en tegen kom en hou ons op de hoogte we zien er naar uit.
Groetjes,
André en Els -
02 Maart 2013 - 23:15
Gerry:
Hallo Mark,
Ja, hier ben je voor gekomen! Wat een fantastische belevenissen! Met veel plezier gelezen. We kijken al uit naar je volgende bericht. Erg leuk om je ervaringen te volgen.
Gerry -
03 Maart 2013 - 20:31
Trea Beckers (-in 't Anker):
Hoi Mark,
Hier een berichtje uit Limburg van een nicht van jou (-; We hebben elkaar al een paar jaar niet gezien en gesproken, maar ik kreeg via mijn vader (oom Andre) van jouw moeder de informatie over je stage. Wat een belevenis zeg! Ik heb de verslagen tot nu toe in vogelvlucht gelezen, zal ze waarschijnlijk niet allemaal gaan lezen, maar zal wel proberen je een beetje te volgen.
Heel veel (leer)plezier en mooie ervaringen gewenst!!
Groetjes,
Trea -
03 Maart 2013 - 21:47
Oma En Opa:
Hallo Mark
Wat een belevenissen maak je daar mee en heel
intersant dat ook wij met jou verhalen kunnen
mee leven wat daar je daar allemaal meemaakt.
Oma vindt dat je goede manieren heb van
verhaaltjes schijven en geniet erook van
Is het daar niet te warm met 30c
Groeten Oma en Opa -
07 Maart 2013 - 21:52
De Verliezers:
Hoi Mark,
Tatadatatadatatatadaaaa
Roffel roffel roffel.....
KEES is de MOL
Gefeliciteerd!
Je zult de fles echter moeten delen met de mater familias Rademaker, want ook zij heeft het goed geraden.
Groeten en grote complimenten van De verliezers, Linda en Martijn
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
